عشق...

میدونی کنار هم بودن این نیست که فقط
حتما پیشت باشه و ساعت ها هی زل بزنی
تو چشاش و هر وقتم دلت خواست
دستاشو بگیری و باهاش بری بیرون و خودتو غرق کنی تو آغوشش و آروم شی.
گاهی وقتا میتونه عشق یه فاصله باشه،
و تو هم اونقدر دلتنگ باشی که نتونی تو
چشاش زل بزنی و دستاشو بگیری.
ولی وقتی میشنی ساعت ها تو اوجِ
دلتنگی بهش فکر میکنی و با خیال بودنش باهاش کُلِ خیابونا و کافه
های دنج شهر با هم میگردین و وسط
خیابون دستاشو میگیری و بغلش میکنی،
هیچ فرقی با اینکه جلوت نشسته باشه نداره.
عشق فقط این نیست که هی فقط خوده
واقعیش جلوت نشسته باشه.
عشق میتونه یه خیال باشه،خیال زندگی کردن با کسی که بیشتر از هر کسی دوسش داری و فکر کردن بهش آرومت میکنه.
یه نبودن هایی هست که میتونه از خیلی بودن ها قشنگتر باشه.